Een week geleden haalde het Oegandese constitutioneel hof een streep door de anti-homowetten die eerder dit jaar werden aangenomen, omdat er tijdens de stemming in het parlement geen quorum was. Maar in plaats van een milde houding moet juist nu het sanctiebeleid richting Oeganda worden aangescherpt.

Vond vorige week de Amsterdam gaypride plaats, vandaag is het feest tijdens de derde gaypride op rij in Oeganda. De overwinning op parlement en president wordt terecht gevierd.

Het feestelijk gevoel kan echter niet verhullen dat de strijd bij lange na niet gestreden is. Terwijl de dappere Oegandese homo’s en lesbo’s op een strikt geheim gehouden locatie hun mars lopen, hebben reeds ruim honderdzestig parlementariërs het ordevoorstel getekend om de anti-homowet zo spoedig mogelijk opnieuw in stemming te brengen.

Dat het constitutionele hof in Oeganda geen uitspraak heeft gedaan over de inhoud van de wet is ronduit teleurstellend. Stille diplomatie en dreiging met boycots om de wet eerder tegen te houden hebben niets uitgehaald. En de feitelijke boycot, het stopzetten van een trainingsprogramma voor politie en justitie, heeft klaarblijkelijk ook geen indruk gemaakt.

De vraag is ondertussen, wat dan wel? Een roep om harde sancties en boycots blijft achterwege, omdat de lokale homoactivisten dit niet zouden willen uit angst de schuld te krijgen. Het is een misvatting. Men is tegen een boycot, maar zegt ook te begrijpen als donorlanden besluiten maatregelen tegen Oeganda treffen. En daar is alle reden toe.

In een homofoob land als Oeganda is veel te winnen voor politici die zich afzetten tegen homoseksualiteit. Daarmee verzaken ze evenwel de belangrijkste taak die een overheid heeft, het beschermen van haar burgers, ongeacht de wil van de meerderheid, zoals president Olivier Kamitatu Etsu van het Afrikaans Liberaal Netwerk het eerder dit jaar zo treffend verwoordde.

Het westen mag niet wegkijken en moet zich als hoeder van universele mensenrechten opwerpen als anderen dat nalaten. Minister Timmermans liet eind vorig jaar weten dat het korten op ontwikkelingsbudget niet aan de orde is zolang de wet niet in werking is. Precies op dat punt staan we weer. Het gaat echter niet aan om Oeganda te straffen nadat de wet is aangenomen, maar om te voorkomen dat de wet opnieuw in werking treedt. Aanscherping van sancties zijn op hun plaats, zolang het Oegandese parlement de anti-homowet niet naar de prullenbak verwijst. Want alleen dan kan volgend jaar de gaypride in Oeganda echt feestelijk zijn.

Frank van Dalen is voorzitter van Pride United en was vorig jaar aanwezig bij de Gay Pride in Uganda.