';
Italiaanse toestanden. De Renaultgarage.

De gemeente heeft veel ambities. Zomaar een greep:

  • Ze wil lege bedrijfsgebouwen transformeren zodat ze weer gebruikt worden
  • Ze wil meer leisure (dus restaurants) buiten de binnenstad
  • Ze wil dat Amsterdammers gezond leven, dus sporten
  • Ze wil een mediastad zijn en dus mediabedrijven aan de stad binden
  • Ze wil een dynamische stad zijn waar ondernemers investeren

Amsterdam werd op haar wenken bediend. Na het vertrek van de Renaultgarage bij het Amstelstation besloot DVM miljoenen te investeren. En het resultaat was er naar. Een sportschool, de vestiging van BNR radio en het Financieel Dagblad, kantoren, Dauphine als restaurant en lounche-plek en een inpandige parkeergarage zodat blik niet op straat hoeft te staan. Iedereen blij. Wethouder Stadig feliciteerde de eigenaren met het geboekte resultaat.

Maar al snel liet de gemeente zich van haar slechtste kant zien. Die van geldwolf die ongegeneerd haar macht misbruikt om haar zin door te drukken, daarbij bestaande contracten eenvoudigweg negerend. De gemeente wilde de erfpacht van € 16.727,= verhogen naar € 322.192,= per jaar. Bijna twintig keer zoveel dus.

De eigenaren, die in hun exploitatie met deze verhoging geen rekening hadden gehouden, waren terecht boos. In het hele erfpachtcontract, dat loopt tot 2032, was geen artikel te vinden die de gemeente het recht geeft tot tussentijdse aanpassing van de canon. Dus tapte de gemeente uit een ander vaatje. Als de eigenaren niet met de nieuwe canon akkoord zouden gaan, zouden aanvullende vergunningen niet worden verleend. Sterker nog, de eigenaren zouden worden gedwongen na de miljoeneninvesteringen het pand weer in oude staat te herstellen. Een staaltje machtswelluste politiek die zijn weerga niet kent.

De eigenaren lieten het er niet bij zitten, gingen naar de rechter en kregen gelijk.

Nu staat deze casus niet op zichzelf. In het Parool van vorige week schreef ik al hoe de overheid regels die ze zelf stelt op zichzelf niet van toepassing verklaart. Nu komt daar het negeren van contractuele afspraken bij. En als je je niet schikt en danst naar de pijpen van de gemeente, dan zal tegenwerking jouw deel zijn.

VDM ging naar de rechter en liet zich niet intimideren. Anderen hebben het geld niet voor een kostbare rechtsgang en jaren procederen tegen de gemeente of voelen zich zo geïntimideerd dat ze bang zijn vergunningen niet te krijgen of hun bedrijfsvoering door de gemeente kapot te zien te worden gemaakt dat ze wel akkoord gaan.

Voor dit soort praktijken dachten we altijd naar Italië te moeten gaan. Helaas. Ook Amsterdam laat zich, laten we het voorzichtig formuleren, kennen als weinig integer.

Laat alle investeerders en eigenaren die te maken hebben gehad met eenzijdige aanpassingen van erfpachtcanons na transformaties, zonder dat het erfpachtcontract daar aanleiding toe geeft, zich maar melden. Met het vonnis van VDM in de hand moet recht uiteindelijk toch te halen zijn.

 

Comments
Share
Frank