';
Echte vrienden

Laten we het er op houden dat het snel ging de afgelopen weken. Nog maar drie en een half jaar geleden mocht ik met toenmalig lijsttrekker Wouter Bos tijdens de verkiezingen een convenant sluiten. De PvdA zou er voor zorgen dat het homobeleid in Nederland een impuls zou krijgen. Ze hebben woord gehouden.

Toch was het niet Wouter Bos maar ChristenUnie-voorman André Rouvoet die het COC belde. Hij wilde een afspraak. ‘Staan we vier jaar lang tegenover elkaar of kijken we waar we elkaar kunnen vinden?’. Het werd het laatste. Achter de schermen werd de passage over bestrijding homovijandigheid in elkaar gezet en opgenomen in het regeerakkoord. Vervolgens was het Wouter Bos weer die zijn belofte inloste en minister Plasterk de portefeuille homobeleid gaf. Vanaf dat moment zaten ‘we’ iedere vrijdag in de Treveszaal.

Het heeft de homobeweging geen windeieren gelegd. Het COC kreeg structurele subsidie om haar lobbytaken goed uit te voeren. De beleidsvisie van de homobeweging werd omgezet in een heuse homonota. En leiderschap kreeg vorm. Plasterk zorgde er hoogstpersoonlijk voor dat prinses Maxima haar opwachting binnen de homogemeenschap maakte.

En nu is de PvdA weg uit de regering. Wouter Bos heeft zijn vertrek uit de politiek aangekondigd. En of Plasterk de kans krijgt zijn klus af te maken is alleszins zeker.

Maar ook op lokaal raken de ontwikkelingen binnen de PvdA de homobeweging. Burgemeester Cohen vond de Amsterdam Gay Pride oprecht belangrijk en heeft een belangrijke rol gespeeld in het aanjagen van de gay pride in de afgelopen jaren, ondermeer door mee te varen op de Amsterdamboot. Als nieuwe partijleider kan hij de nieuwe hoop zijn om het belang van krachtig nationaal homobeleid hoog te houden.

De leemte die Cohen lokaal achterlaat kan eenvoudig gevuld worden door PvdA-wethouder Carolien Gehrsels. Zag ze aanvankelijk niks in het zogenaamde ‘homomuseum’, na een aantal gesprekken steunde ze het initiatief van harte. Daarmee geeft ze een impuls aan Amsterdam Gay Capital, ook als het gaat om sport en andere stille krachten die binnen het homodossier van belang zijn. Steun is er ook van wethouder Ossel. Hij lanceerde de Amsterdamse homonota. Misschien niet zo volledig als gehoopt, maar hoe dan ook een belangrijke stap en gefundeerd op de mening van de gehele Amsterdamse homobeweging. Of hij in de toekomst het Amsterdam beleid kan vorm geven is mede afhankelijk van ontwikkelingen rond de PvdA’er die met ruim 10.000 voorkeursstemmen werd verkozen. Ahmed Marcouch.

Ook hij heeft meer dan kleur bekend als het gaat om het homodossier. Het kostte hem zelfs zijn lijsttrekkerschap in zijn eigen stadsdeel, zo stelde hij zelf. Of hij daar rauwig om moet zijn valt te bezien. Op welke plek hij terecht komt, hij is nu raadslid en wil dat blijven, ook als hij in de Tweede Kamer verkozen wordt, maakt niet eens zoveel uit. Zijn innige contacten met de PvdA-top zorgen voor een extra lijntje binnen de PvdA dat homobeleid niet zomaar terzijde zal worden geschoven.

En dat is belangrijk. Want zonder krachtige politici die niet alleen met de mond belijden homobeleid belangrijk te vinden, maar daar ook vuile handen voor willen maken kan de homobeweging niet. De PvdA zat, in tegenstelling tot andere ‘homovriendelijke’ partijen, in een positie dat ze echt een verschil kon maken voor landelijk en lokaal homobeleid. Daarin heeft de PvdA alles overziend niet teleurgesteld.

Hoe het er in Amsterdam of landelijk uit zal gaan zien in de nabije toekomst is onduidelijk. Ook of het homobeleid met kracht zal worden voortgezet. De homobeweging doet er goed aan hier alert op te zijn. Soms lijkt de homobeweging wel eens te vergeten wie haar echte vrienden zijn. Maar stiekem zeg ik dat ook tegen de PvdA. ‘Weet wie uw echte vrienden zijn’.

 

Frank