';
Speech receptie Amsterdam Gay Pride 2010

Amsterdam is geen Gay Capital meer. Er is niks te beleven, homo’s en lesbo’s worden lastig gevallen of in elkaar geslagen. Sociale acceptatie holt achteruit en de kroegen staan leeg.

Wie kijkt naar de incidenten en het blik niet over de stads- of landsgrenzen werpt heeft gelijk. Amsterdam is geen Gay Capital meer. Het succes, is het succes van het verleden. De oudste homobeweging die in Amsterdam is gehuisvest, het eerste ‘homohuwelijk’, volgend jaar alweer tien jaar geleden, de gaygames 12 jaar geleden, It en Roxy die alleen nog gekend worden door de 35-plussers en de GayPride, in 1992 door de gaygames bedacht en in 1994 toegewezen aan GBA die in 1996 de eerste bootjes liet varen. Alweer vijftien jaar geleden.

Dit jaar is slechts een lustrum. Vijftien jaar Amsterdam Gay Pride. Let’s celebrate.

Amsterdam Gay Capital is een droom uit het verleden en een onhaalbare fantasie voor de toekomst. Tenminste als je menig geluid in de Amsterdamse homogemeenschap hoort en op internet leest.

Maar als de Amsterdamse scene zo dood is. Waarom openen er dan nieuwe clubs, zijn er talloze kroegen, zoals aan de Amstel en in de Reguliersdwarsstraat, waar nieuwe ondernemers zijn opgestaan, vinden er vrijwel wekelijks feesten plaats op uiteenlopende locaties in de stad, heeft de gemeente een notitie gay capital vastgesteld en is de grootste gaypride in vijftien jaar dit jaar vorm gegeven.

Voor wie de signalen wil zien is duidelijk, er broeit wat onder de oppervlakte. Amsterdam Gay Capital is niet dood, heeft het moeilijk gehad, heeft last van achterstallig onderhoud, maar staat ook met de juiste aandacht van alle betrokkenen, binnen en buiten de scene, op het punt van doorbreken.

Ik ben niet naïef. Ik ken de verhalen van mensen die hun buurt worden uitgepest. Ik ken de slachtoffers van intimidatie, van geweld en grove uitsluiting. Ik ken de homofobe teksten in sommige religieuze, etnische en andere gemeenschappen. Ik ken de afwijzing van homoseksualiteit door groepen jongeren. Ik ben die homo die soms denkt, nu maar ff niet.

Ik ben niet naïef. De vraag is niet of er in een Gay Capital sprake zal van afwijzing, intimidatie en geweld zijn. De vraag is hoe een Gay Capital daar mee omgaat.

Moreel leiderschap alleen is niet genoeg. Iedereen in deze stad moet meedoen. De wedstrijd even stil leggen als homo als scheldwoord in de sport wordt gebruikt. Scholen die niet alleen aan voorlichting doen, maar waar jongeren onderling afspreken hun homoseksuele medeleerlingen in bescherming te nemen. De werkvloer, openbare ruimte, welzijninstellingen, iedereen kan meedoen. Amsterdam heeft een golf aan Gay Straight Allianties nodig. Afspraken tussen mensen onderling die nee zeggen tegen intimidatie, nee tegen geweld en ja tegen zichtbaarheid.

Deze inzet op veiligheid en sociale acceptatie is de grote opdracht die voor ons ligt. Vanuit het besef dat zolang de maatschappij accepteert dat een homo-jongeren wordt gepest of getreiterd datzelfde geldt voor het meisje met de rode haren en de Marokkaan bij de deur van de discotheek wordt geweigerd.

Maar sociale acceptatie en veiligheid alleen maken geen Gay Capital. Dit besef is in Amsterdam nog niet voldoende doorgedrongen. Ook moet er geïnvesteerd worden in de harde infrastructuur. Zoals Den Haag haar best doet internationale iconen binnen de stadsgrenzen te halen die haar imago als stad van vrede en veiligheid versterken, zo zou Amsterdam geen dag meer mogen treuzelen de internationale Gay Chamber of Commerce, Het Roze huis en het internationaal icoon Homomuseum te ondersteunen en daadwerkelijk mogelijk te maken.

Aandacht moet er zijn voor de gay-horeca concentratiegebieden. De reguliersdwarsstraat niet langer zien als een straat maar als plein met extra mogelijkheden, meer gay-terassen, blijvende ondersteuning aan evenementen zoals Leather Pride, Roze Filmdagen en Pink Christmas. Het serieus opzetten van World Pride Photo en een internationaal roze korenfestival. Als homobeweging, gay-horeca en gemeente de handen ineenslaan is er veel mogelijk. Laten we dat nieuwe masterplan ‘Gay Capital vorm geven’, laten we onze dromen en ambitie najagen en laten we vooral met inspiratie en samenwerking Amsterdam die glans geven die ze verdient. Amsterdam als wereldwijd erkent centrum van tolerantie en acceptatie van homoseksuele mannen, lesbische vrouwen en transgenders wereldwijd.

Onder de oppervlakte is veel gaande. Weinig is nodig om het tot bloei en wasdom te laten komen. Dat bewijst de vijftiende Amsterdam Gay Pride.

Met meer dan 300 verschillende activiteiten de grootste Gay Pride in Amsterdam ooit. Een resultaat dat alleen mogelijk is omdat er tientallen grote en kleine organisaties zijn, honderden vrijwilligers en professionals, die hun schouders onder deze gay pride hebben gezet. Die met z’n allen niet alleen laten zien dat de homogemeenschap vol creativiteit, initiatief en energie zit, maar bovenal door samenwerking tot grootste zaken in staat is. Dank daarvoor. Oprechte dank.

De Amsterdam Gay Pride is uitgegroeid tot een multi-disciplinair diversiteitsfestival dat zijn weerga niet kent.

Laat u het eens op u inwerken. 80 boten, 500.000 bezoekers, 300 verschillende activiteiten, volwaardige programma’s met film, debatten, feesten, emancipatie en de boten met ieder een eigen verhaal die ieder weer een pride binnen de Amsterdam Gay Pride vormen. Welk evenement heeft die kracht. African pride, Lesbian Pride, Grey Pride en Europe pride, en dat alles binnen één overkoepelende Amsterdam gay Pride. Ongekend kracht.

Straat- en pleinfeesten die groter zijn dan ooit te voren en waar dit jaar nieuwe normen zullen worden gesteld voor de gaypride-feesten van de toekomst als gekeken wordt naar programmering, spektakel en aankleding. Een sportprogramma dat verder is gegroeid met ondermeer roeien en bridge. Twee avonden een openlucht bioscoop, morgenavond is het gewoon droog op de nieuwmarkt, geen 13 maar 25 kunstgalleries die inhoud en kleur geven aan de kunst&cultuur route. Zelfs een heus lesbian pornfestival en als tegenhanger een roze kinderfestival voor de HLBT-ouders met hun kinderen. Tijdens Roze kwakoe, lopend door de stad, zittend in de tram, het kan geen Amsterdammer ontgaan dat het Amsterdam Gay Pride is.

En iedereen is uitgenodigd.

Ik ben er dan ook trots op dat ik zaterdag samen met wethouder van Es een cruiseschip met ruim 2100 homo’s van over de hele wereld welkom mag heten. Nu voor het eerst, maar in de toekomst ongetwijfeld veel vaker. Het is goed voor de lokale roze economie en de stad. Boven op de 35 miljoen economische waarde van de Amsterdam Gay Pride wordt daar nog eens 7000.000 euro extra aan toegevoegd. Maar nog veel belangrijker dan dat is het signaal, het signaal dat Amsterdam als Gay Capital en de Amsterdam Gay Pride als onderdeel daarvan voor duizenden buitenlandse homo’s en lesbo’s de moeite waard is om hier naar toe te komen. Ze hebben geen ongelijk.

De Amsterdam Gay Pride is zichzelf aan het ontstijgen. Niet langer een festival van één man of één organisatie. Amsterdam Gay Pride is zelfs niet meer van Amsterdam alleen. Er is iets gebeurd. Iets wat groter is dan ons allen hier samen.

Wat zegt het als op radio vier de hele week klassieke muziek wordt gekoppeld aan de gaypride. Als radio decibel iedere ochtend en avond een blok gaypride inricht. Als BNN de homo-top 100 uitzend, niet vanuit Hilversum, maar live van het Rembrandtplein. Als er documentaires, debatten en meerdere films op TV worden geprogrammeerd.

Als de Avro met meerdere cameraploegen uitrukt en een reportage zaterdagavond uitzendt na overdag de beelden live op internet reeds te hebben vertoond. Volgend jaar live op TV Avro? Wat zegt het als we dit jaar een record aantal internationale journalisten hebben. Vanuit heel Europa, maar ook van overzees zoals de Verenigde Staten of uit Rusland waar homofobie nog zo manifest aanwezig is, om ook daar het verhaal van tolerantie en acceptatie te vertellen.

Als je dit alles op je laat inwerken, wat zegt dat over onze stad, over onze Amsterdam Gay Pride.

Ieder element van onze Amsterdam Gay Pride heeft dezelfde boodschap. Celebrate.

  • Celebrate omdat we trots zijn op wie en wat we zijn.
  • Celebrate omdat jouw probleem met zichtbare homoseksualiteit niet ons probleem is.
  • Celebrate omdat wij ons nooit, nooit zullen neerleggen bij geweld en intimidatie.

Tegen al die mensen die het afgelopen jaar in Amsterdam homo’s en lesbo’s hebben lastig gevallen, geïntimideerd of in elkaar geslagen, hebben wij de volgende boodschap.

  • Je kunt ons uitschelden. Wij zullen zichtbaarder zijn.
  • Je kunt ons beschimpen, wij zullen vaker hand in hand lopen.
  • Je kunt ons geweld aandoen. Wij zullen onze Amsterdam Gay Pride grootser dan ooit vieren.

Dat doen we vandaag. Dat doen we morgen, dat doen we het hele jaar door.

Ik wens u allen een fantastische Amsterdam Gay Pride 2010 toe.

Let’s celebrate.

 

 

Frank