';
Receptie 2008

Dames en heren. Welkom. Twee jaar geleden hadden we een zaaltje bij Artis. Dat was te klein. Vorig jaar waren we hier te gast. Het leek net voldoende. Dankzij de gastvrijheid van de Koepelkerk, waarvoor onze dank, zijn we dit jaar wederom hier. Misschien volgend jaar toch maar uitwijken naar de RAI.

U bent in grote getale gekomen. Fantastisch. Het COC leeft. U laat dat zien. In het bijzonder heet ik welkom onze minister. Minister Plasterk. Excellentie, hartelijk welkom. Het is een eer u op onze receptie te mogen begroeten.

Wie er niet is, is een van onze voormannen van het eerste uur. De afgelopen jaren was hij trouw bezoeker. Dit jaar is hij niet meer. Oud-hoofdbestuurder Henri Methorst. Hij rust in vrede. Wij zullen zijn afwezigheid vandaag voelen.

Voor de mensen die de afgelopen jaren aanwezig waren kennen het programma.

Ik hou zo mijn verhaal. Na 10 minuten denkt u, is hij nou nog niet klaar. Om tien minuten later applaus te geven.

In verband met de minister wijken we daar dit jaar iets vanaf.

Ik hou zo mijn verhaal. Na tien minuten denkt u, is hij nou nog niet klaar, we willen de minister horen. En tien minuten later geeft u applaus.

En ten aanzien van dat laatste, voor de mensen die zich daarbij bezwaard voelen, dat hoeft geen staande ovatie te zijn.

Danny Hoekzema

Stelt u zich eens voor:

CNN wil je interviewen omdat wat je doet wereldnieuws is. De Poolse minister van onderwijs zet de Europese ministerraad op z’n kop omdat wat je doet immoreel is. De burgemeester van Amsterdam persoonlijk moet zijn agenda ruimen omdat wat je wilt doen politiek dynamiet lijkt te zijn.

Stelt u zich eens voor dat uw ouders te horen krijgen dat ze maar beter uit hun ouderlijke macht kunnen worden gezet, omdat wat jij doet echt niet kan.

Stelt u zich eens voor.

Stelt u zich eens voor dat op een dag tientallen jongeren uit de kast komen en Proud & Out durven te zijn. Dat meer dan duizend homo en lesbo-jongeren onder de zestien in een klein jaar tijd elkaar in de virtuele wereld treffen. En de ene na de andere lokale ontmoetingsmiddag voor 16min in het land uit de grond wordt gestampt.

Stelt u zich eens voor dat je een brief krijgt. Een brief zoals van de moeder van Robbie, 13 jaar. Dank jullie wel. Voor het eerst in jaren zie ik mijn zoon weer gelukkig zijn.

Een stelt u zich eens voor, je bent dertien, wordt veertien.

Dames en heren, als het leven zich in zo’n rollercoaster voltrekt, op zo’n jonge leeftijd en je zo standvastig, bijna ongenaakbaar doorgaat met waar je in gelooft. Dan dames en heren, hebben we te maken met een heel bijzonder iemand.

Dan hebben we te maken met Danny Hoekzema.

Danny, jij hegt in het afgelopen jaar, op jonge leeftijd meer bereikt dan de meeste volwassen in een leven weten te bereiken. Ik heb een bijzonder persoon leren kennen. Jij hebt 16min, zelfbewuste homo’s en lesbo’s op jonge leeftijd, een gezicht, een stem en een plek om elkaar te ontmoeten gegeven.

Een jaar geleden zei je nog, er is niks voor ons te doen. Jouw droom, onze droom is uitgekomen.

Het heeft ons voor een probleem geplaatst. Wat te doen om je te bedanken. Alles wat we doen is te groot en te klein tegelijk. Jouw prestatie, inzet en doorzetting zal tot in lengte der dagen in de geschiedenisboekjes van de homo-emancipatie terug te vinden zijn.

Dat is groots. Wij zijn je dankbaar. En daarom verlenen we jouw de Bob Angelo met gouden griffel. Voor het eerst uitgereikt, als blijk van waardering voor een explosieve prestatie van formaat met ongekende impact in korte tijd.

Danny, mag ik je naar voren vragen.

Dames en heren. Danny is een bijzonder persoon. Ik zei het al. In december 2006 was ik bij Danny thuis om met hem en zijn ouders te overleggen over de school waar Danny op zat. Danny wilde voorlichtingslessen, de school niet en ik kende de directeur. Wat te doen. Op het einde van het gesprek zei Danny, tussen neus en lippen door. Oh ja, komend jaar vaar ik mee tijdens de Gay Pride. Oh zei ik. En wie varen er dan mee. Nou, gewoon wat vrienden, familie enzo. Ik zei, en wat als we er alleen jongeren onder de zestien erop zetten. Waarop Danny zei, en mijn familie dan, mogen die dan niet mee. Het tekent de warmte van het nest waarin Danny is opgegroeid. Ook zijn familie, Oma niet te vergeten, moeten we danken voor de onvoorwaardelijke steun die het afgelopen jaar is gegeven.

In het voorjaar ving ik een zorgelijk signaal op over Danny. Mij kwam ter orde dat Danny had gezegd dat hij mij later zou willen opvolgen als voorzitter van het COC. Van dat idee is hij ondertussen afgestapt. Van vrijwilligerswerk alleen kun je tenslotte niet leven. Dus heeft hij nu zijn zinnen gezet op het directeurschap. Pascal, je bent gewaarschuwd.

De GayKrant lanceerde een poll om de homo-persoonlijkheid van het jaar te kiezen. Ik hield de poll in de gaten en zag Danny stijgen en stijgen. Logisch dacht ik. Hij is ook de homo-persoonlijkheid van het jaar. Totdat mij werd verteld dat Danny een campagne via hyves en msn was gestart om stemmen voor zichzelf te verzamelen. Het is Danny ten voeten uit. Niet wachten tot de toekomst naar jou toekomt, maar de toekomst zelf maken.

Danny, namens velen, nogmaals….dank je wel.

 

Frank